ایلیا (پسر پسر دایی بابا و نیز پسر دختر خاله بابا)
وقتی ازش میپرسی, ایلیا دوست دختر داری؟ میگه آره خیلی
وقتی میپرسی چند تا دوستشون داری؟ بازم میگه خیلی
بابا به والدین این بزرگوار توصیه ی اکید نمود که
هر موقع بچه تون نیومد خونه اول برید کلانتری هارو بگردید
و همیشه چند تا سند تو کیفتون داشته باشین!
والا من تا ده سالگیم برای هواپیما بای بای میکردم!
اینا بچه نیستن که!
بچه منم! که وقتی کلاس پنجم بودم, برای عمو پورنگ نامه نوشتم و
نقاشی کشیدم که اسمم رو تو برنامه کودک بخونه
هنوزم که هنوزه منتظرم اسممو تو برنامه کودک بخونه!
والا
چت ها و SMS هایی با مضمون گیتار از دو هفته پیش تاکنون
SMS
من: سلام مهرزاده. خوبی؟ شماره دوستت که گیتار داشتو میدی؟ یه سوال دارم
مهرزاده (هم رشته ای 90 ای): سلام ....09
من: سلام. نسرینم! همون که تو خوابگاه اومدم با مهرزاده تمرین حل کنم و از گیتارت خوشم اومد
یکی دو ماه تفریحی میخوام گیتار یاد بگیرم می خواستم بپرسم کدوم مدلشو بخرم؟
دوست مهرزاده:
Salam Age celas miri ke hatman az ostadet bekhah k behet model moarefi kone
Mamulan 'C70 Yamaha' ro migan guitar e xubie bara kasaE k taze shuru mikonan
Man xodam Hofner daram.
Chat
من: راستی میخوام گیتار بخرم. کسی رو سراغ داری اطلاعات داشته باشه؟
سهیلا (هم مدرسه ای و رفیق فابریک): مگه نخریدی؟
من: اون سه تار بود
سهیلا: یاد گرفتی سه تار رو؟
من: خوشم نیومد سنتی بود
سهیلا: خب چه تضمینی وجود داره که یاد بگیری و ولش نکنی؟
من: تضمینی وجود نداره! حتماً یاد میگیرم و ولش میکنم
سهیلا: به نظرم اول همون سه تار رو یاد بگیر! خیلی شبیه هم هستن.
بعد گیتار رو بخر سریع یاد میگیری
من: نه! متاسفانه من تنوع طلبم تا حالا حروف الفبای صد تا زبان رو یاد گرفتم و
ولش کردم اینم تفریحی میخوام
سهیلا: هوووم! چه تفریح های عجیبی! و خب مسخره است به نظرم
میتونی از ارشیا, نازنین و مریم بپرسی. من کلا در جریانش نیستم
من: تنوع خوبه!!! ما انقدر عمر نمی کنیم که تا آخر یه چیزی رو یاد بگیریم
سهیلا: به نظر من این مدل تنوع خوب نیست
خرج الکی ه...البته خب شما پول دارید..
مرفهین بی درد همین شکلی میشن همیشه
چیزایی رو که لازم ندارن رو صرفا برای دکور شدن میخرن
به نظرم مسخره است کارت
اصلا چرا گیتار میخری و سنتور نمیخری؟
من: دیوانه!!! من پولدار نیستم !!! یه خل و چل برقی ام
سهیلا: چرا فک میکنی گیتار رو بیشتر دوست داری؟ همینجوری شانسی؟
من: برو بابا... از مریم و نازنین میپرسم
سهیلا: هووم باشه پس موفق باشیSMS
من: سلام سارا یه سوال کوچولو گیتاربارسلونا ال سی 3900 خوبه؟
سارا (هم اتاقی سابق و استاد پیانو!) :
Babam gitar forush bude ya nanam :)))
Shukhi kardam azizam nemidunam vali yadame gitar sale ghable geruniha 100 toman bud k mosallaman alan chand barabar shode. Albate oon moghe dadasham ye gitar electriki 500 toman kharid!
Divune hala jeD jeD mikhay gitar bezani :D
من: آره. ولی باید یکیو استخدام کنم برای حمل گیتارم تو خیابون! والا ما آبرو داریم
سارا:
Aberoo chie:))) Kheili ham khube man azat hemayat mikonam
من: خدا از خواهری کمت نکنه! یک در دنیا صد در آخرت دوستی مثل منو نصیبت کنه!
+ راستی سارا یادته میگفتی عدد شانست چهاره؟ مثلا 4 تیر به دنیا اومدی و ...
الان این مکالمه هارو به ترتیب زمان مرتب میکردم.
جالبه که اس ام اس تو چهارمین پست ه.
SMS
همون شبی که فرداش سیسمخ داشتم و حس خوندن نداشتم
در ضمن از طولانی بودن تکست ها تعجب نکنید
کاملاً عادیه!
من: راستی برنامه ات برای ترم بعد چیه؟ الک آنالوگ با عطاردی یا شریف بخیار؟
ارشیا: حتما شریف بختیار،عطاردی نه خوب درس میده نه نمره.
من: در این صورت نمی تونیم میکرو برداریم و مجبوریم با باقری پالس برداریم
ارشیا: برنامه رو هنوز ندیدم....چک میکنم ببینم چجوریه. میکرو که سنگینم هست.
ارشیا: من الک آنالوگ و الک صنعتی و آز دی اس پی،با فیلتر برمیدارم حتما.
میشه 10واحد. باقری برای پالس بده ؟؟؟
البته اگه کاوه وش اوکی بده فیلتر نمیتونم بردارم.
من: ترم پاییز فیلتر سخت تره نگار پالس داشت میگفت باقری فقط حرف میزنه مثل ساختار
ارشیا: هممم...خب فیلتر تداخل داره با آز کاوه وش.با بهنیا هم نمیخوام بگیرم.اینطوری که اوضاع بد میشه که :| درسی به ذهنم نمیرسه بردارم.
من: چرا فقط کاوه وش؟ کنترلم هست برای سیسمخ جزوه داری میری کلاس فقط گوش میدی راستی گیتار بارسلونا الکتریکه یا کلاسیک؟ فقط برای قشنگی اتاقم!
ارشیا: بعید میدونم فتوت اوکی بده. تو استاد دیگه سراغ داری بشه تی ای اش شد !؟ کنترل تواضعی خوب بود ؟ اون وقت آز دی اس پی نمیتونم بگیرم...ولی عوضش 10 واحد میشه...اوضاع خطرناکه ! من با بهنیا نمیگیرم !!! بارسلونا ؟؟ تو الکتریک همچین برندی رو تاحالا نشنیدم.مدل دقیقش رو نمیدونی؟ کسی بهت معرفی کرده ؟به نظرم تمرین هم بکن،گیتار بر خلاف ویلن،بعد از دو هفته تمرین میتونی شروع کنی به آهنگ زدن.مقدماتش رو راحت یاد میگیری
من: فتوت و کاوه وش ترم پیش تی ای تصحیح برگه میخواستن و طراح سوال برای تمرین ،
ال سی 3900 حدود سیصد تومن چند وقت پیش یکی از دوستام معرفی کرده بود
ارشیا: کلاسیک (فلامینگو) هستش،بد نیست خوشگله.
میتونی بازار قیمت بگیری. من قرار بود مصحح فتوت باشم ترم پیش
ولی چون آز کاوه وش بودم گفت نه :|
من: یاماها رو هم دیدم اونم قشنگه ولی اون صورتیه بدجور دلمو برده (بارسلونا)
ارشیا: دل منم برده :دی پیشنهاد ! برو تو یوتیوب،چنتا فیلم از گیتار کلاسیک سرچ کن،نه خیلی حرفه ای.یکم با صدای ساز آشنا شو،چون به نظرم حیفه فقط واسه دکور بگیری،واقعا حیفه. اگه احیانا دکور بود که زیاد هزینه نکن،چون نگهداری خاصی میخواد گیتار،ولی اگه میخوای حتی تفریحی هم تمرین کنی،حتما با ساز آشنا شو.ترجیحا قبل از خرید اگه آشنا داری برو پیشش خوب سوال کن راجع به گیتار ازش،با گیتار آشنا شو خوب. دلیل اصرارم اینه که موسیقی،وسیله ی آرامشه،چیزی که خودتو باش بیان میکنی،احساساتتو بروز میدی.موقعی که از همه چی بریدی،میتونه آرومت کنه،میتونه غم و مشکلات رو از ذهنت بیرون ببره،واسه چند دقیقه هم که شده،لبخند بیاره روی لبات.
ارشیا: احیانا خواستی خرید کنی،پیشنهادم اینه که فقط به ظاهر نگاه نکنی.قشنگی ساز یه چیزه،ولی صداش،و صد برابر مهمتر کیفیت ساختشه که اهمیت داره. من گیتار خودمو دست دو گرفتم،ولی بی نهایت راضیم،چون کیفیت ساخت گیتارای دو میلیونی رو رد میکنه،و اصله،و جوابشو پس داده. گیتار و اصولا سازا بعد 20 30 سال،شروع میکنن به افزایش قیمت،و ماندگاری ساز واسه همین مهمه. سرتو درد آوردم ولی تو این زمینه سوالی داشتی در خدمتم :)
من: حداکثر برای یه سال میخوام ولی عجب قلم خوبی داری غم, احساسات, لبخند, آرامش
ارشیا: برای یک سال ؟؟؟ هممم،یعنی اولویت های دیگه ای نداری !؟ والا....نقشی که گیتار واسه خودم داشت رو گفتم...شاید واسه همین به نظرت خوب اومد نمیدونم.به هرحال،ارزش موسیقی رو کم نگیر...زبونیه که همه ی جاندارا میفهمن. تو یه تحقیقی،دی ان ای های انسان رو معادل سازی کردن با نت های موسیقی (دقیقش یادم نیست پیدا کردم واست میفرستم)،و نتیجه ش یه آهنگی شد...که فوق العاده بود،آرامش رو القا میکرد.موسیقی تو وجود ما هست:)
ارشیا: فک کنم این باشه تحقیقش the human genome project
من: منظورم از حداکثر یک سال اینه که دوست ندارم عمر محدودم رو صرف یه مورد خاص کنم چیزای دیگه ای هم هستن که دلم میخواد بعد ازگیتار برم سراغش
ارشیا: متاسفم که باید بگم برای ماهر شدن تو هر سازی،چندین سال باید تمرین کنی.اگه بخوای هر سازی رو 1سال وقت براش بذاری،هیچ کدومو یاد نمیگیری درست،و بیشتر هدر میدی وقتتو.نسرین به ساز به چشم اتلاف وقت نگاه نکن...بعضی وقتا من شروع میکنم همینطور الکی چرت و پرت زدن....میبینم 2ساعت گذشته. زمانی که تو صرف انجام کاری کردی که ازش لذت بردی،تلف شده نیست
ارشیا: افرادی که multi instrumentalist هستن رو تاریخچه ی زندگی شونو بخون ! حتی اونایی که یه ساز میزنن،روزی 7 8ساعت تمرین میکنن همیشه !
من: والا من اگه گوشه اتاقم بذارم بازم از سکوتش لذت میبرم کلا فاز و نولم ایراد داره
ارشیا: به هرحال آخرش انتخاب با خودته،من فقط میخوام حقیقت ماجرا رو بت بگم ! با روزی 1ساعت تو یه سال هیچ کس ماهر نمیشه ! هیچ استعداد خاصی هم لازم نداره،فقط پشتکار و علاقه.
من: بابت مشاوره ممنون با کمبود واحد چه کنیم میترسم مجبور شیم میکرو برداریم
ارشیا: من اگه ببینم اوضاع خرابه بیشتر از 12واحد برنمیدارم خب.
من: خب اگه اینجوری پیش بریم دوره ریاست جمهوری روحانی زودتر از دوره کارشناسی ما تموم میشه :))))))) شرط می بندم این مکالمه سوژه این هفته هست
ارشیا: :))))))))) یس !!!!! منتظر همچین حرفی بودم ! =)))))
ارشیا: خیلی وقته منتظر اپدیت وبلاگم :دی علی الحساب خواستم بدونی من تحت نظرم،خواستی بلایی سرم بیاری لو میری :)
من: یه جوری میکشم فکر کنن خودکشی کردی با قرصایی که میخوری حرفمو قبول میکنن
ارشیا: به این فک نکرده بودم.....راضیم ازت ! تو هم استعداد داری تو این زمینه ی خاص !Chat
من: سلام سمیرا. تو خوابگاه کسی رو میشناسی گیتار بزنه؟
نمیدونم چه جوری کوکش کنم؟!
سمیرا ( هم رشته ای و هم مدرسه ای):
salam
na valla!
akheey
mobarake
eshkali nadare
peyda mikoni
من: ایشالا میام تو عروسیت میزنم
سمیرا:
:D
man arus sham
to bia bezan :DSMS
من: سلام. بیارم تبریز یا بمونه اینجا؟
اميد: سلام.خب معلومه بیار اینجا... در مورد گیتار هم حرف دارم باهات اساسی
من: میخوای بگی نزنم آیا؟ اگه بیارم باید برگردونم که کوکش کنم بلدی کوکش کنی؟
امید: بلدم کوک کردنو! نه بابا کی گفت نزن. بزن. منم میزنم
درموردفلسفه موسیقی باهم حرف میزنیم! بیا خونه میحرفیم
من: واقعا بلدی؟ فلسفه شو میدونم یه هفته است ملت موسیقی رو توصیف میکنن برام
امید: آره واقعا بلدم! اون دو هفته ای که اینجایی یه چیزایی یادت میدم.
من: برو بخواب داداشی. شب به خیر
امید: رفتی نامرد؟!
من: خب باشه میمونم
امید: تازه انگشتام داشت برای اس ام اس گرم میشد! باشه اگه کار و باری نداری بریم
من: شب به خیر عسیسم!
امید: عسیسم؟! بسته آموزشی بالا بالا توصیه میشه اکیداً. شب به خیر!Chat
من: سلام مژگان. تو خوابگاه کسی رو میشناسی گیتار بزنه؟
مژگان:
slm
na
kelas gitar miri?:D
من: نه هنوز نمیرم. درگیرم باهاش! نمیدونم چه جوری کوکش کنم؟
مژگان:
kho aval boro kelas bad bekhar kho
من: هوس گیتار کرده بودم خب
مژگان:
man dg harfi nadaram
من: دو نقطه دی
Chat
مهسا (هم مدرسه ای و رفیق نه چندان فابریک!): گیتار کلاسیک یا الکتریک؟
من: کلاسیک! بلد نیستم باهاش کار کنم
مهسا: ایول برو کلاس یاد بگیر بعدا برای منم کلاس بذار :دی
من: خب کلاسای دانشگاه یه ماه دیگه است. من الان میخوام...
مهسا: خب رو اینترنت پر اینجور چیزاس سرچ کن پیداکن
من: مگه تو هم دوست داری؟
مهسا: من صدای گیتار کلاسیک خیلی دوس دارم و بدم نمیاد بلد باشم
یه وقتایی احساس می کنم لازم داشتم که یه گیتار داشتم
چون خیلی چیز توی دستیه برای نواختن
من: ببین با این اخلاق تنوع طلبانه ای که من دارم نهایتا یه سال دیگه میدمش سمساری و
ویولن میخرم !!! میتونی از الان رو گیتارم حساب کنی
ارشیا: حتماً عکس ازش بذار
شاید فرصت شد با گیتار خودم آشنا شدن
اینم مراسم معارفه ی دو گیتار:
قضیه گیتار OK شد و
الان من یه گیتار کلاسیک دارم که حتی نمیدونم چه جوری دستم بگیرم!
در هر صورت این هفته در موردش چیزی نمی نویسم
بمونه برای هفته بعد! البته اگه عمری باقی بود.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
این ترم اولین ترمی ه که من بعد از تموم شدن امتحانات چند روز بیشتر خوابگاه میمونم
دلیل اول پروژه ی DSP هست و دلیل دوم, مسافرت بابا
دیدم اگه برم خونه, تعطیلات بین دو ترم, بابا رو نمی بینم
گفتم تا آخر این هفته بمونم تهران که حداقل یکی دو روز اینجا ببینمش!
ترم های قبل چمدونم رو میذاشتم دم در دانشگاه و
بعد از آخرین امتحان, مستقیم از دانشگاه میرفتم خونه!
ینی انقدر دافعه داشت خوابگاه!!!
در راستای اون کامنتی که یکی از دوستان فرمودند برای تزئین, گردو نداریم
خواستم بگم ما به فکر اون دسته از دوستانی که گردو ندارن هم هستیم
و این دفعه این مدل رو پیشنهاد میکنیم!!!
بدون گردو:
اینا رو تابستون تو خونه درست کرده بودم:
اینم ترم 3 یا 4 تو خوابگاه!
سه چهار تا درست کردم گذاشتم رو هم و انتگرال گرفتم
این شکلی شد:
من که بهتون هشدار داده بودم که یه عده هستن که علاوه بر پست ها,
کامنت ها رو هم مطالعه میکنن
اون وقت شما میای نقشه ترور این عده رو تو کامنت ها علنی میکنی؟!
شرایط یه جوریه که ایشون دچار سرماخوردگی هم بشن, پلیس اول میاد سراغ من!
توی یکی از کامنت ها گفته بودم:
دیروز برای ناهار فقط دو قاشق ماکارونی خوردم رفتم سر جلسه امتحان
و برای شام بازم دو قاشق ماکارونی خوردم و خوابیدم تا الان
الانم میرم ادامه ی ماکارونی خوشمزه دیروز ظهرو بخورم
و در همین راستا
الان یه SMS دریافت شد با این مضمون که:
چه جالب منم روزای امتحان فقط نودل خوردم!
انقدر بدم میاد از این آدمایی که تقلید میکنن
ماکارونی که چیزی نیست
من اگه یه روز یه چیزی رو دانشگاه جا بذارم,
ایشون هم همون روز یه مورد مشابه رو تو دانشگاه جا میذارن!
والا!
دو روز پیش (بعد از امتحانSSD ) هوس آبگوشت کردم و
از طریق مشاوره و راهنمایی تلفنی مامان
این شد حاصل کار بنده:
اولین و شاید آخرین آبگوشتی که درست کردم
ولی خب قضیه اینه که من فقط بوی آبگوشت رو دوست دارم
و آبگوشت دوست ندارم!
وقتی میگم فاز و نولم اتصالی داره, بپذیرید!
بنابراین نخوردم و خیلی شیک گذاشتمش تو یخچال
حالا حدس بزنید این چیه؟
آبگوشت ورژن 2014
طرز تهیه:
اول دستکش!!!
:دی
سوپری خوابگاه خمیر پیتزا نداشت بنابراین با آرد کیک, خودم خمیر درست کردم
ینی ببینین یه برقی وقتی بیکار میشه به چه کارایی رو میاره
در حین درست کردن خمیر داشتم به این فکر میکردم چی کار کنم که صورتی بشه
یه کم رب و فلفل و زردچوبه ریختم تو خمیر!
اصن محشر شده بود
بعدش آبگوشت دو روز پیش رو آوردم له کردم و ریختم لای خمیر
و سرخش کردم
فوقع ما وقع! (ینی شد آنچه که باید میشد)
حالا ببینم کسی جرئت داره به ما بگه ورژن آن آپدیتبل!؟
حالا به نظرتون این چیه؟
ماکارونی لای خمیر پیتزا ورژن 2014
در مورد این سیب زمینی ها باید بگم
اگه فکر کردید یه موقع خدای نکرده زبونم لال روم به دیوار عاشق شدم!
سخت در اشتباهید
ینی زهی خیال باطل!
صرفاً داشتم خلاقیت خودمو امتحان میکردم!
کلاً تو این چند روز هر چی استعداد داشتم شکوفا شد!
اصلاً یکی از دلایل پیشرفت نکردن آشپزی من درس خوندن بود
که به نظرم یه ترم مرخصی تحصیلی بگیرم درست میشه
یه صحنه ی مشهوری هست تو این فیلمای ایرانی
که دو تا دانشجو به هم برخورد میکنن و جزوه و کتاباشون میریزه زمین
و تا این دو نفر باهم ازدواج نکنن ,فیلمه تموم نمیشه!!!
این هفته بیشتر از 10 بار وسط دانشگاه جزوه ها و کتابام ریختن رو زمین!
و یه جاهایی علیرغم میل باطنی پامو گذاشتم رو کاغذام که باد نبره!!!
و خوشبختانه تو هیچ کدوم از موارد تا شعاع 100 متریم کسی نبود!
پس نگران آخر فیلم نباشید! :دی
و این ماجرا فقط به کتاب و جزوه ختم نمیشه!
از دو کیلو سیب بگیر تا عکس هایی که چاپ کرده بودم...
به عنوان مثال: دیروز با دوست دوستم (ینی هم اتاقی هم اتاقی سابقم)
داشتیم برمی گشتیم خوابگاه که دیدم وسایلش سنگینه
گفتم میوه ها رو بده من بردارم
نزدیک خوابگاه, وسط خیابون نمیدونم اصلا چی شد پلاستیک پاره شد و
هیچی دیگه
تا من بیام عکس بگیرم دوستم میوه ها رو جمع کرد!
یادمه پارسال که رفتم عکسامو تحویل بگیرم,
همون جا وسط خیابون بسته رو باز کردم و شروع کردم به تجدید خاطره!
که باد اومد و همه ی عکسارو برد!
یادمه 41 تا عکس سفارش داده بودم
و به کمک ملت شریف حاضر در صحنه جمعشون کردم
ولی شمردم دیدم 40 تاست
و چون امتحان داشتم بی خیال اون یه دونه عکس شدم!
عکسای تولدم بود و عکسای دوران مدرسه ام و
من نمیدونستم اون عکسی که گم شده عکس دوران مدرسه است یا تولدم؟!
که بعد از امتحان از همون مسیر برگشتم خوابگاه و
متوجه شدم یه بنده خدایی پیداش کرده
ولی با دیدن عکس 25 تا دختر , سر کلاس عربی به علاوه معلم عربی,
به شدت حالت غیرتی شدن بهش دست داده و
عکسو به رادیکال 64 قسمت مساوی تقسیم کرده و گذاشته کنار دیوار!
دیروز عصر رفتم سری جدید عکسای ترم 7 رو هم تحویل گرفتم
یه سری رو چسبوندم رو دیوار!
یه سری تو قاب عکس!
یه سری هم تو آلبوم!
از 12 ظهر دیروز (بعد از آخرین امتحان) تا 3 نصف شب داشتم رو پروژه USB کار میکردم
البته کار مفیدم برای پروژه شش ساعت بود
ولی در هر صورت به دلیل اینکه 15 ساعت پای لپ تاپ بودم
گردنم خشک شده و خم نمیشه!
ناهار و شام و صبحانه رو هم در جوار لپ تاپم خوردم
ناهار: سه بشقاب ترشی
شام: سه بشقاب ترشی
صبحانه: 4 عدد شکلات
هر سی سال یه بار تو خانواده ما یه قاتل ترشی به دنیا میاد
بیست و دو سال پیش من به دنیا اومدم و این سمت رو بر عهده گرفتم
قبل از من بابام این سمت رو بر عهده داشت
قبل از بابا, بابای بابام
و قبل از بابای بابام, مامانِ بابای بابام
و قضیه اینه که من و امید تنها نوادگان خاندانمون هستیم
و هیچ تضمینی وجود نداره تا 8 سال آینده قاتل بعدی به دنیا بیاد
بابا میگه وقتی بچه بوده, لیوان لیوان, آبلیمو میخورده
منم که فرزند همون پدرم دیگه
بشکه بشکه سرکه میخورم!!!
ینی تا این حد
اصلا رانیتیدین یه قرص رایج تو خانواده ماست!
البته من هنوز تجربه اش نکردم
ولی انقدر که من ترشی دوست دارم, میترسم منم یه روز زخم معده بگیرم!
اما...
ما یه رسم خانوادگی داریم و اونم اینه که
اگه قرار باشه بریم یه جای رسمی یا مهمونی,
از یکی دو ماه قبلش!!!, سیر و پیاز و ترشی و سبزی رو از برنامه غذاییمون حذف میکنیم!
که ملت اذیت نشن!
و قشنگ ترین مهمونی ها به نظر من اون مهمونی هاییه که
کنار غذا و سالاد, ترشی هم ارائه میشه!!!
من که تو مهمونیا اغلب غذا نمیخورم
ولی یادمه تو چند تا مهمونی دو سه بشقاب ترشی خوردم!
و میزبان محترم با شناختی که از من داشت اصلا تعجب نکرد.
دو ماهه که مامانم برام ترشی فرستاده
و من به خاطر دانشگاه! رنگ این ترشی رو هم ندیده بودم!
و تا امروز لحظه شماری میکردم امتحانات و کلاس ها تموم بشه,
فقط و فقط به خاطر ترشی!
و دیروز ظهر بعد از آخرین امتحان از دانشگاه برگشتم
و به جای ناهار! سه بشقاب, ترشی خوردم!
(تو حالت طبیعی و نرمال, بیشتر از سه چهار قاشق, غذا نمیخورم ولی ترشی فرق داره)
ینی داشتم منفجر میشدم!
میخواستم تا آخر هفته, همه ی ترشیارو تموم کنم, برم خونه!
اما...
همگروه پروژه ام (آرزو), ساکن واحد بالایی, زنگ زد که بعد از شام میاد رو پروژه کار کنیم
بعد از دو ساعت مسواک زدن, یه فکر خوب به ذهنم رسید,
اونم این بود که یه کم برای آرزو و هم اتاقیاش ترشی ببرم
و بگم حتماً حتماً حتماً شامش رو با ترشی بخوره بعد بیاد رو پروژه کار کنیم!
و ظاهراً فکر بدی نبوده و جواب داد!!!
و من کماکان داشتم مسواک میزدم!
و سر این قضیه یه بسته آدامس تموم کردم.
برای امتحان سیسمخ هیچی نخوندم!
ینی ماجرا از این قرار بود که هفته قبلش امتحان داشتم و فرصت نشد
روز قبلشم امتحان SSDداشتم و بعد امتحان SSDحس سیسمخ خوندن نداشتم
امتحانمون حذفی نبود و قرار بود از مباحث میانترم هم سوال بیاد
گفتم بذار بمونه شب میخونم که سه چهار صفحه آخر جزوه ی 100 صفحه ای رو خوندم
و بازم حسم پرید
12 خوابیدم و گفتم نصف شب میخونم که خواب موندم و 8 بیدار شدم
و فقط فرصت کردم سه تا فرمول رو جاسازی کنم تو جامدادیم!
اولین بارم بود تقلب مینوشتم!
بعدشم رفتم سر جلسه و دیدم استاد محترم این سه تا فرمول رو بهمون داده
ینی ابر و باد و مه و خورشید و فلک هم دلشون نمیخواد نمره حروم قاطی نمره هامون بشه
6 تا سوال 5 قسمتی و در کل حجم سوالات با فونت 10 , دو صفحه بود
و حجم جواب های من با فونت 72, به انضمام توضیحات بی پایه و اساس! شد 5 صفحه
و جالب اینجاست جواب آخر سوال 1, برای سوال 2 نیاز بود
و جواب آخر سوال 2, برای سوال 3
و تنها سوال مستقل سوال 6 بود
که همین الان که فکر میکنم می بینم زیاد هم بی ربط به بقیه نبوده!
خلاصه وقتی زمان خجسته ی استفاده از فرمول ها فرارسید,
تصمیم گرفتم سیستم امنیتی مراقبین سر جلسه رو تست کنم
و به جای فرمول های استاد از فرمول های خودم استفاده کنم
فرمول ها یکسان بود و صرفا میخواستم ببینم مراقبین چه قدر قوی و باهوشن!
5 تا مراقب
مراقب اول استادمون بود که دقیقاً پشت سر من نشسته بود و با لپ تاپ کار میکرد.
مراقب شماره 1 یه آقای میانسال که زیاد میرفت بیرون و کلاً مراقب نبود
مراقب شماره 2 یه آقای میانسال که مسئول حضور و غیاب بود و
یه گوشه نشسته بود و کار خاصی انجام نمیداد
مراقب شماره 3 و 4 یه پسر و دختر حدوداً 25 ساله بودن
که وقتی دختره در راستای محور x حرکت میکرد,
پسره در جهت منفی xدر حرکت بود
و با فرکانس خاصی از کنار من رد میشدن
و من در مجموع با یه موجود چهار چشم طرف بودم
چون در هر صورت و در هر لحظه از زمان یکی از این دو تا منو می دیدن
و همین طور استادمون که پشت سر من نشسته بود!
نیم ساعت آخر, یهو دیدم فرکانس رفت و برگشت این دو تا مراقب به هم ریخته و
پسره نیست!!!
با مصیبت های فراوان و استرس های زایدالوصف
این سه تا فرمولی که تو برگه سوالات هم نوشته شده بود رو از جامدادیم درآوردم
و گذاشتم زیر ماشین حسابم
پسره برگشت
رفته بود برای خودش و دختره چایی بیاره
وقتی هر دوشون یه گوشه نشستن که نوشیدنی مورد نظر رو بخورن
(گوارای وجودشون بشه)
من این سه تا فرمول رو وارد برگه جواب ها کردم و شروع کردم به حل مساله!!!
نمیدونستم تقلب کردن انقدر سخته
تازه من عذاب وجدان هم نداشتم چون فرمولارو بهمون داده بودن
ولی کلی استرس داشتم
این سایت خیلی مفیده, چند تا روش جدید معرفی کرده که شاید به دردتون بخوره:
آموزش تقلب
بعد از امتحان سیسمخ داشتم برمیگشتم خوابگاه که تو راه نگار رو دیدم!
بعد از سلام و احوالپرسی گفتم کجا میری؟
گفت امتحان دارم و الان میرم مسجد دانشگاه
یه کم فکر کردم
بازم فکر کردم
و بازم فکر کردم و گفتم:
منم میام!
و دوباره مسیر رفته رو با نگار برگشتم
اصلاً یادم نیست آخرین بار کی رفتم مسجد دانشگاه
فکر کنم پارسال بود
نمیدونم
بعد از نماز به نگار میگم: من امروز خواب موندم و
نزدیک بود حتی به امتحان سیسمخ هم نرسم
با نگار سال اول هم اتاقی بودم!
یه موقع هایی تو خوابگاه نیم ساعت محو عبادتش میشدم!
هفته پیش هم اتاقیم چادرشو آورده داده بهم میگه اگه چادر نداری با چادر من بخون
خب من چادر سفید دارم ولی این جوری با مانتو راحت ترم!
این مکالمه چند ماه پیش من و سهیلاست:
من: دو روزه به موقع بیدار میشم و نماز صبح میخونم. بگو آفرین
سهیلا: آفرین. برات چادر نماز گل گلی بگیرم ینی؟
من: من معمولاً با چادر نمیخونم. برام مانتوی گل گلی بگیر
بذار عکسمو بفرستم برات. این عکسو امید یواشکی و یهویی ازم گرفته
سهیلا: ایول! چه خوب.. دیدم عکسو... دیوانه ای تو!
من:عکسم خوبه؟ اگه میدونستم قراره عکس بگیره اون تصاویر مستهجن روی کمدمو برمیداشتم
+ افرادی که شماره موبایلم رو داشتن
عکسی که تو ادامه مطلب هست رو قبلاً دیده ان
همون عکسو یه کم شطرنجی کردم که همه بتونن ببینن
یکشنبه هفته پیش , صبح که خاطرات هفته 17 رو آپدیت کردم, رفتم دانشگاه و
تا شب رو پروژه کار کردیم
و اما پروژه فوتو دیود
ماجرا از این قرار بود که مدار, صبح زیر نور خورشید جواب داده بود و
بعدش که رفتیم سالن مطالعه, مدار دیگه کار نکرد
و تا 6 عصر , من و بهنوش, کلی تلاش کردیم درستش کنیم, نشد
آخرشم با ناامیدی رفتیم آزمایشگاه که به استاد بگیم که ما شکست خوردیم!!!
مامان های محترم هم مدام, زنگ میزدن و گزارش لحظه به لحظه میگرفتن
موقعی که داشتیم میرفتم اعلام کنیم که پروژه مون شکست خورده,
مامان بهنوش زنگ زد که من فال حافظ گرفتم و خوب اومده و شما موفق میشید
یه همچین بیتی بود:
ای ملک العرش مرادش بده
من که حس میکردم یه روز از عمرم تلف شده!
نه صبحانه و ناهار خورده بودم نه درس خونده بودم
وقتی 6 عصر, ناامیدانه!!! به استاد گفتیم ما شکست خوردیم!
با حوصله ی تمام گفت بیارین ببینم مدارتون چشه...
بعد از یه ساعت فهمیدیم مدار من آی سیش سوخته
و مدار بهنوش, خروجی آی سی, Open collector هست و
با یه مقاومت مشکل مدار حل شد.
ولی چون خورشید نبود با نور موبایلم مدار رو دوباره تست کردیم
و زمانی که گوشی دست استاد بود
SMS ای با این مضمون اومد: پست 4 : )))))))))))
کلاً یه عده اینجوری کامنت میدن
بعدشم باتری گوشیم تموم شد و خاموش!!!
و قسمتی از گزارش کاری که به استاد تحویل دادم:
" مدار LDR نسبت به بقیه ساده تر بود ولی به دلیل اینکه یکی از گروه ها از این المان استفاده کرده بود و نتیجه ی رضایت بخشی حاصل شده بود, برای عدم تکرار پروژه, از فوتودیود های شماره 1و2 استفاده کردیم.
به دلیل اینکه تست اولیه مدار قبل از ظهر, زیر نور خورشید صورت گرفته بود, در آزمایش های بعدی نتیجه ای حاصل نشد و نسبت به نور حساسیت نشان ندادند و یکی از دلایل این اتفاق این بود که تست مدار, در سالن مطالعه و در آزمایشگاه صورت گرفت.
تا عصر, المان ها و مدار چندین بار بررسی شد و در نهایت با راهنمایی های استاد متوجه مشکل دیگری در مدار شدیم: Open collector بودن آی سی
خروجی های کلکتور باز : این نوع خروجی ها فقط تامین کننده ی سطح صفر هستند و سطح یک را بسته به نیاز ، کاربر بایست تامین کند که این کار با یک مقاومت انجام میشود به طوری که مقاومت را به خروجی متصل می کنند و سر دیگرش را به ولتاژ مثبت متصل میکنند.
فوتو دیود شماره 2 حساسیت بیشتری نسبت به نور داشت. "
یکشنبه ساعت 12 شب:
هم اتاقیم امتحان اندیشه اسلامی داشت,
یهو دیدم, به شدت میخنده و بعدش از شدت خنده غش کرد افتاد کف افتاد!
بلندش کردم میگم چی شده؟ چی نوشته که این جوری شدی؟
به زور جلوی خنده شو گرفته, دیدم بریده بریده میگه حضرت ابراهیم یه صحنه ای دیده و یاد معاد افتاده
من: خب؟
هم اتاقیم: آخه من اگه این صحنه رو می دیدم داد میزدم, جیغ میزدم, خودمو می کوبیدم به در و دیوار و فرار میکردم.
هم اتاقیم دوباره خنده اش گرفت و نتونست ادامه بده و غش کرد افتاد کف اتاق
(من این درسو ترم دوم داشتم و از آنجایی که کتاب رو جویده بودم سطر به سطرش با جزئیات تو ذهنمه)
من: کدوم صحنه رو میگی؟ همون صحنه کنار دریا؟
هم اتاقیم: آره!!! یادته؟ , ابراهیم, کنار دریا یه مردی رو میبینه که نصف بدنش بیرون آب تو خشکیه و نصفش تو آبه و موجودات جمع شدن دور اون مرد میخورنش! و یاد معاد می افته
دوباره خنده اش گرفت و غش کرد افتاد کف اتاق
من: K پاشو بابا! خب هر کی این صحنه رو ببینه باید یاد معاد بیافته دیگه! جیغ و داد و فرار نداره که!!! منم اگه این صحنه رو می دیدم یاد معاد می افتادم!
هم اتاقیم: K
چند ماه پیش یکی از دوستان اهل عرفان!! یه سری از این دعا ها بهم داد
منم همین جوری آوردم گذاشتم رو میز و
انقدر سرم شلوغ بود و میزم نامرتب بود که اصلاً حواسم به اینا نبود!
میز من در واپسین دقایق ترم 7 :
دیشب هم اتاقیم بهم گفت اگه اشکالی نداره میتونم یه چیزی ازت بپرسم؟
من: بله! چرا نمیشه! بفرمایید. من در خدمتم.
]با اینکه هردومون ترکیم! ولی خوشبختانه اون لحظه فازمون فارسی بود
و دیگه لازم نیست مکالمه رو ترجمه کنم[
هم اتاقیم: تو هر شب این دعاها رو میخونی؟
من: نمنه؟ What? چی؟! من؟! دعا؟! من و دعا؟! هرشب من؟! دعا؟!
(همین جور مغزم داشت ارور 404 میداد)
هم اتاقیم: آره منظورم این دعاهای روی میزته! چند ماهه می بینمشون! هر شب میخونی؟
من: چی میگی؟! کدوم دعا؟! من هر شب چی میخونم؟!
هم اتاقیم: روی میزتو ببین
من: آهااااااااااااااان
و از شدت خنده غش کردم افتادم کف اتاق!!!
من: اینا رو میگی؟! اصلاً حواسم بهشون نبود...
و دوباره از شدت خنده غش کردم افتادم کف اتاق!!!
در حالی که نمیتونستم از شدت خنده نفس بکشم:
ینی شما تو این مدت فکر میکردین من هر شب اینا رو میخونم؟!!!! من؟!!! آخه چرا؟!!
هم اتاقیم: حالا چه دعایی بودن؟
من: نمیدونم والا! اصن نگاشون نکردم! اگه دوست داری همه اش مال تو!
دعاهارو دادم به هم اتاقیم!
ولی ملت راجع به آدم چه فکرایی میکنناااااااااااا والا!!!
یه بار ما به یکی از دوستان جزوه دادیم
(چهار ساله باهم دوستیم و یکی از رفقای خوبمه)
ولی هر بار یه جوری میشد و هر بار یه اتفاقی پیش میومد
که نمی تونستم جزوه هارو پس بگیرم
خوابگاهی نبود و موقع امتحانات بود و کسی نبود که بهش بده که برام بیاره خوابگاه
این دوست ما پیشنهاد داد که جزوه ها رو صبح بذاره یه جایی تو دانشگاه
و من عصر برم بردارم
گفتم کجا؟
گفت ساختمان شهید رضایی – دفتر بسیج خواهران – پشت قاب عکس شهید بهشتی!
مغز من: Error! Not Found
فردای اون روز رفتم دانشگاه و از ملت همیشه در صحنه آدرس دقیق رو پرسیدم
و با ترس و لرز وارد اون محیط معنوی شدم!
همه اش استرس داشتم یکی منو اونجا ببینه ازم عکس بگیره و
تو رسانه ها پخش کنه!
فاز و نول من که اتصالی داره, این جور جاها برم کلاً فیوزم میپره
قسمت دوم تراژدی این جوری شروع شد که الان شهید بهشتی کدومه؟
هفته آخر شهریور 89
چهار سال پیش وقتی داشتم میومدم تهران, بابا بهم گفت:
یادت باشه هنوزم اجازه نداری لواشک و آلوچه بخری!
و نکته دیگه اینکه, وارد سیاست نمیشی! چه مخالف باشی چه موافق!
تو میری تهران که فقط درس بخونی!
از این به بعد دیگه لازم نیست در مورد جاهایی که میری و
کارایی که انجام میدی از من و مامانت اجازه بگیری
دیگه خودت میتونی خوب و بد رو تشخیص بدی!
فقط بهمون اطلاع بدی کافیه! همین...
و در ادامه افزود: تو زندگی سعی کن از ابزاری که داری درست استفاده کنی
و به بقیه کمک کنی
مثلاً میدونم که دوست داری همه ی مسافرای کنار خیابونو به مقصدشون برسونی
و ازشون پول نگیری
این خیلی خوبه! خیلی ارزشمنده! ولی نه همیشه!
اتفاقا منم این کارو قبول دارم ولی وقتی که هوا سرده و برف میاد!
چون با این کار سهم و روزی راننده های تاکسی رو ازشون میگیری
به راننده های تاکسی هم فکر کن
برای بعضی از کارا همین که نیتشون رو داری کافیه
در مورد دوستات, چه پسر چه دختر, هر کدوم جایگاه خاص خودشون رو دارن
بعدش یه جمله از شکسپیر گفت:
به همه عشق بورز ، به تعداد کمی اعتماد کن و به هیچکس بدی نکن
دیروز در جواب یه کامنتی به یه دوست جدید وبلاگی گفتم:
کلاً یه خاصیت بدی دارم اونم اینه که برخورد اولم با آدمای جدید زیادی خشنه
و شن های ساحل در جواب من فرمود:
البته در مورد من فقط برخورد اول نبود چند ماه اول بود
و اکنون در جواب شن های ساحل می فرمایم:
یکی از رفتارهای عجیب و جالبم, رفتار ناملایم و خشن در برخورد اولیه ام با آدما و دوستای جدیده
مثل کاکتوس رفتار میکنم!
ینی صرف نظر از جنسیت طرف مقابل, همون اول یه دافعه ی قوی از خودم نشون میدم
و بی تعارف میپرسم دلیلت از دوستی با من چیه؟
و هر دلیلی برام قابل قبوله به جز: "همین جوری"
مثال:
دختر شماره1 – فیس بوک
دختر شماره2 – فیس بوک
پسر شماره1 (دوست دوستم)
من:پاسخ من به یک مساله ای به عنوان ورودی, زمین تا آسمون با پاسخ دوستام به همون ورودی فرق داره با این که من و دوستام خیلی شبیه هم هستیم.ولی دوستی با دوستام دلیل نمیشه من و شما باهم ارتباط داشته باشیم شما هم معتقدی برای هر ارتباطی یه هدف لازمه؟ یعنی ارتباط ها هدفمنده؟
آقای ایکس: هووم... نمیدونم... ینی مغز نداشته ام داره ارور میده خب اون وقت؟ در ادامه شما میخوای چی بگی؟ ینی با فرض اینکه من هم معتقدم که هدف لازم هولی هدف که نباید آدم ها رو وسیله بکنه
من: راستش الان داشتم فکر می کردم من نیازی به ارتباط با شما ندارم ببخشید رک میگم فقط نتیجه حاصل از پردازش ذهنیم رو گفتم
آقای ایکس: ... نه خیلی هم خوبه مزاحم شما نمیشم باشه
پسر شماره2
چت, من و سهیلا - تاریخ: اولین روز آشنایی من و شن های ساحل ( دو سال پیش )
من: این شن های ساحل از صبح چهل تا نظر گذاشته از همون سال 86 شروع کرده
همه رو داره میخونه فقط دارم نظرات اونو تایید میکنم ول کنه وبلاگم نیست
کماکان داره نظر میده یه پنجاه تایی شد
سهیلا: برو تائید کن همه رو
من: کلافه شدم بس که برای همه ی نظراش جواب نوشتم
سهیلا: خب جواب نده همونطوری بی جواب تائید کن
من: واااااااااااااای سرعت نظر دادنش از سرعت تایید من بیشتره
بر گرفته از بک آپ SMS ها:
23:00:03
آرزو: سلام نسرين جان امشب تا كي بيداري؟
23:01:32
من: سلام! بیدارم بابا... دانشجو مگه میخوابه؟ اصن مگه دانشجو میتونه بخوابه
دو ساعت بعد
00:28:45
من: آرزو جان دانشجو خوابش میاد دانشجو مگه آدم نیست تا یک بیدارم اگه میتونی الان بیا.
آیا این منطقیه که هر کی با مامانش قهر میکنه بره خواننده بشه؟!
انقدر تعداد خواننده ها زیاد شده که شدیداً به هر نوع آهنگ فارسی آلرژی پیدا کردم
اصن موسیقی باید بی کلام باشه تا خودت مفهوم رو درک کنی!
و در راستای موسیقی گریزی بنده:
تا پریروز نمیدونستم محسن چاوشی کیه!
دیروز فهمیدم خواننده است!
ینی با دیدن این استاتوس فهمیدم خواننده است:
قیافه اش شبیه صداش نیست!
حالا اینا به کنار!
شب امتحان دانلودش کردم نان استاپ! 12 ساعت گوش دادم
فکر کنم الان دور 300 ام باشه!
اگه من افتادم یا مشروط شدم
اول یقه ی الهام رو میگرم با این استاتوسش
سپس یقه ی محسن چاوشی با این آهنگش
در نهایت یقه ی مولوی, با این شعرش
جملاتی که تو ذهنم مونده:
آمد بهار جان ها ای شاخ تر به رقص آ
چون یوسف اندر آمد مصر و شکر به رقص آ
از عشق تاجداران در چرخ او چو باران
آن جا قبا چه باشد ای خوش کمر به رقص آ
در دست, جام باده آمد بتم پیاده
گر نیستی تو ماده زان شاه نر به رقص آ
به اینا میگن لواشک:
سر از تنم جدا کنن, سرم بره زیر گیوتین, دارم بزنن حتی,
بازم ازینا نمیخورم
به شدت بدم میاد!
هم به خاطر قولی که به والدینم دادم نمیخورم,
هم ذاتاً دوست ندارم!
( اتفاقاً به نظرم معنی تقوا و پرهیز از گناه, همینه
که هم به خاطر کسی که بهت گفته فلان کارو انجام نده انجام ندی
و هم ذاتاً از اون کار بدت بیاد!)
و الان من به این درجه از عرفان دست پیدا کردم!
که ذاتاً از این آت آشغالا بدم میاد!
درجه بعدی اطاعت اینه که اگه مامان و بابا اصرار کنن که لواشک بخورم
آیا من قبول میکنم یا نه؟!
هنوز به این درجه از عرفان نرسیدم!
به عنوان یه عقلگرا هنوز با این موضوع درگیرم!
ولی در هر صورت میپذیرم که عقل من ناقص و محدوده!
هفته پیش رفته بودم ولیعصر, یه کاری داشتم, موقع برگشتن,
یه آقای میانسال که حس کردم به شدت سردش ه
ازم خواست این لواشک هارو ازش بخرم
گفتم دوست ندارم و به راهم ادامه دارم که
یهو وایستادم و چند قدم برگشتم عقب تر
دیدم اگه فقط پول بدم کار محترمانه ای نکردم
لواشک هارو ازش خریدم و آوردم خوابگاه و به یاد اموات!!! خیرات کردم!
ینی خیلی شیک و مجلسی! بین در و همسایه و دوست و آشنا پخش کردم!
با این کار هم اون بنده خدا (فروشنده) خوشحال شد
هم من خوشحال شدم هم خدا خوشحال شد
هم دوستام خوشحال شدند هم مامان بزرگ و بابابزرگم!
کلاً همه مون خوشحالیم!!!
عید امسال خیلی اتفاقی وقتی از جلوی یه سوپر مارکت رد میشدیم
متوجه شدم, مسئول سوپر مارکت, مدیر مدرسه ابتدائی من و امیده
آقای خیردوست
چه قدر پیر شده!
نه منو شناخت نه داداشمو
ولی بابا رو شناخت!
بس که این اولیای ما میومدن مدرسه و با مدیر و معاون و معلما و آبدارچی و سرایدار در ارتباط بودن!چند روز پیش بعد از اینکه یه ساعت تلفنی با مامان و بابا و امید حرف زدم
حس کردم بازم دلم براشون تنگ شده
یه چیزی نوشتم و برای کسایی که اون لحظه دلم براشون تنگ شده بود فرستادم
به:
سهيلا - ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ "ﺑﻰ ﺗﻮ" ﺑﻮﺩﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ "ﯾﺎﺩﻡ" ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
پريسا - ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ "ﺑﻰ ﺗﻮ" ﺑﻮﺩﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ "ﯾﺎﺩﻡ" ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
ميترا - ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ "ﺑﻰ ﺗﻮ" ﺑﻮﺩﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ "ﯾﺎﺩﻡ" ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
ندا - ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ "ﺑﻰ ﺗﻮ" ﺑﻮﺩﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ "ﯾﺎﺩﻡ" ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
اميد - ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ "ﺑﻰ ﺗﻮ" ﺑﻮﺩﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ "ﯾﺎﺩﻡ" ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
مامان جون - ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ "ﺑﻰ ﺗﻮ" ﺑﻮﺩﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ "ﯾﺎﺩﻡ" ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
خاله - ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ "ﺑﻰ ﺗﻮ" ﺑﻮﺩﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ "ﯾﺎﺩﻡ" ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
عمه جون - ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ "ﺑﻰ ﺗﻮ" ﺑﻮﺩﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ "ﯾﺎﺩﻡ" ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
باباجون - ﺑﺎﺑﺎیی . . . تو ﻋﻤﺮﻣﯽ، ﺟﻮﻧﻤﯽ , عشقمی خیلی دوستت دارم
پاسخ ها:
سهیلا پی ام داد
عمه جون زنگ زد
SMS ها :
باباجون:
تو هم خیلی باحالی دوست دخترم...
مامان جون:
خوش به حال يادم كه هميشه با توست
و خوش به حال قلبم كه تو در آن هستى!! دوست دارم دخترم:-)
خاله:
چقدر زیباست کسی را یاد کنیم نه برای نیاز... نه از روی اجبار...
نه از روی تنهایی... فقط برای اینکه ارزشش را دارد
ميترا:
بی بهانه به خاطرم میایی. شاید همین باشد معنی "عزیز بودنت"
ندا:
ياد تو حس قشنگي است که در دل دارم چه تو باشي چه نباشي نگهش ميدارم...
پريسا:
عمق فاجعه ي دلتنگي را وقتي حس مي کنم که... از "تو" خبرى نيست...
امید:
6037…. (شماره حسابشو برام اس ام اس کرد!!!)
اولین باری که کاملاً جدی به مفهوم "دوست" فکر کردم, ترم اول, هفته اول مهرماه 89 بود.
اون شب قرار بود برم ترمینال آزادی و با یکی از دوستان دوره دبیرستانم
که یه دانشگاه دیگه و یه رشته دیگه درس میخوند, برم خونه
دوستم گفت با دو تا از دوستاش میاد
ینی قرار بود دو تا از دوستاش اونو برسونن اونجایی که ما باهم قرار داشتیم
بعد از سلام و احوالپرسی با دوستم
و مراسم معارفه ی من به دوستاش,
همون لحظه اول نگاهم گره خورد به کتاب ریاضی شهشهانی که تو کیف یکی از اون دو نفر بود
بی درنگ! بدون رودروایسی و بدون هیچ مقدمه ای بهش گفتم:
فقط یه شریفیه که ریاضی شهشهانی رو میخونه! شما هم تو شریف درس میخونی؟
باید اعتراف کنم انتظار نداشتم اون دو تا دوست, پسر باشن
و انتظار نداشتم یه دوست انقدر معرفت داشته باشه که دوستشو تا ترمینال برسونه
آدمای خوبی بودن
خوب! با تعریفی که من از آدمای خوب دارم
چهار ساله که ندیدمشون و قیافه هاشون کاملاً از ذهنم پاک شده
تنها چیزی که از اون لحظه تو ذهنم مونده کتاب آبی شهشهانیه و مانتو و مقنعه مشکی خودم!
شاید چون شریفی بودن حس کردم خوبن...
و شاید هم به این دلیل که تا یه جایی کیف و کتابای سنگین منو با خودشون آوردن دم اتوبوس!
ولی کمتر پیش میاد کسی سعادت اینو داشته باشه که بعد از یه برخورد موقت, از ذهنم پاکش نکنم!
امین و ایمان – دوستان اینترنتی دوران جاهیلت من بودن!
یادم نیست اول با کدومشون آشنا شدم.
این دو تا باهم دوست بودن و یه وبلاگ مشترک داشتن
امین خط پهلوی یاد میداد و ایمان شعر می نوشت
ارتباطمونم در این حد بود که من یه مدت مخاطب وبلاگشون بودم
ارتباطم باهاشون کمرنگ بود و وقتی اومدم تهران کم رنگ تر شد
دیروز رفتم وبلاگشون و دیدم چهارساله که آپدیت نکردن
الان نمیدونم زنده ان یا مرده
دلیل کمرنگ کردن ارتباطم این بود که میخواستم برم کلاس خط پهلوی دکتر جنیدی
و احتمال اینکه اینارو اونجا ببینم زیاد بود و من دلم نمیخواست شناسایی بشم! :دی
آدمای خوبی بودن
حتی یادمه اولین پی ام ایمان این بود: سلام عیدتون مبارک
منم جواب دادم سلام! کدوم عید؟
یه لبخند زد و گفت: نیمه شعبان!
این چت جزو اولین تجربه های منه:
ایمان: ama etelaate u ziyade man 23 salame daram konkor midam
u hame sheraye man ru khundin ya faghat hamun ye dune?
من: نه همون يه دونه رو خودم. چه جوري بايد اين كارو بكنم؟
ایمان: to weblogam ye link hast ke nevashte iman …. : shere no
من: واي نه من با شعر نو مخالفم. بد جوري به وزن و قافيه پايبندم
البته بعد از خوندن بايد قضاوت كرد. الان دارم میخونمشون
همه ي شعر هاتون كه يه مفهومو دارن
چرا پر از نااميدي و تنهايي و پذيرش نامردي و جفا ؟
حتما وقتي به بن بست مي رسيد اينا به ذهنتون ميرسه
هر كي شكست بخوره شعر ميگه؟
ایمان: man ye bar bishtar shekast nakhordam
نترس از بند و از زندون كه اينجا جاي پروا نيست
بترس از اشك اون كودك ، كه اميدش به فردا نيست
زمونه پرشده درد و دل عاشق پرخونه
معلم جاي دانشگاه،اسير بنده زندونه
نکته شماره 1و 2 و 3: من از دوران طفولیت چت میکردم
هیچ وقت هم فینگلیش نمینوشتم
بسیار هم مودبانه حرف میزدم!!!
چند روز پیش خیلی اتفاقی آی دی نوشین رو پیدا کردم و
نسرین: سلام نوشین جان من نسرینم
چهار سال پیش (آبان ماه 89) لپ تاپم داغون شده بود اومدم اتاقتون درستش کردی
اون موقع ترم اول بودم روزای اول دانشگاه بود
خواستم دوباره ازت تشکر کنم
نوشین: سلام نسرین جان حقیقتش من یادم نیومد
ولی خواهش می کنم وظیفه بوده
نسرین : وظیفه چیه مهندس لطف کردی عزیزم.
اشکالی نداره چهار سال پیش بود مهم اینه که من یادمه
نوشین:آهاااااااا برق می خوندی
تبریزی بودی فکر کنم با بابات تلفنی صحبت می کردی و
داشت کمکت میکرد لپ تاپتو درست کنی یادم اومد
اوضاع خوبه؟ دیگه خراب نشد؟
حالا من به جای اینکه حال شما رو بپرسم، حال لپ تاپ رو می پرسم
نسرین : مگه میشه خراب نشه من استاد خراب کردن این جور چیزام
ولی دیگه یاد گرفتم درستش کنم
حالا هر کی مشکل داشته باشه میاد سراغ من
نوشین: پس شما هم استاد شدی برای خودت لیسانس به سلامتی تموم شد؟
نسرین: نه هنوز! مونده تا برسم به جایی که شما رسیدی
شما چی؟ کجایی الان ؟ چی کار میکنی؟ شما اهل مشهد بودی درسته؟
نوشین: آره من مشهدی بودم من فوقم رو هم گرفتم توی دانشکده ی خودمون
بعد به خاطر اینکه همسرم دانشجوی دانشگاه آلبرتا بود توی کانادا,
اومدم اینجا و دنبال ادمیشن می گردم برای شروع دوباره اینجا
تا خدا چی بخواد
نسرین : دیگه نمیخوای برگردی؟ اگه لپ تاپم بازم خراب شد چی کار کنم؟
نوشین : چرا ایشالا بعد از درس خوندن ها برمی گردیم ایران
شما که دیگه خودت خوب بلدی چیکار کنی
بعد از برگشتن احتمالا بریم مشهد زندگی کنیم
تشریف بیارین مشهد در خدمت هستیم
خیلی خوشحال شدم باهات صحبت کردم
و این بامعرفتی شما رو می رسونه که یادت مونده این قضیه
ایشالا که موفق و سلامت باشی و به اهداف خوبت برسی مراقب خودت باش
نسرین : ممنونم شما هم همین طور موفق باشی
خدا نگهدار
یه عادت خاصی که دوران مدرسه داشتم این بود که تمرین ها و کتابایی که نخونده بودم رو توی کمدم نمیذاشتم
میذاشتم روی میزم بمونه که یادم نره انجامشون بدم
بعدش که میخوندم یا مینوشتم, میذاشتمش تو کمد
یه سوال از مثلثات بد جوری ذهنم رو درگیر کرده بود
چند ماه رو میزم مونده بود و حل نمیشد!
جزو 200, 300 تا تمرین اختیاری بود و هیچ کدوم از بچه های کلاسمون حل نکرده بودن
با نگار کلی روش فکر کردیم
به نتیجه نرسیدیم
بچه ها گفتن برو از مریم بپرس
من و نگار کلاس ریاضی 2 بودیم و مریم و مژده و سمیرا ریاضی 1 بودن
مریم رو به اسم میشناختم ولی به قیافه, نه!
زنگ تفریح رفتم کلاسشون و یادمه ردیف آخر نشسته بود
یه کم فکر کرد و کلی معادله نوشت و آخرش حل شد!
و من این گونه با مریم آشنا شدم.
و این سوال موفق شد از روی میز بنده به داخل کمد راه پیدا کنه!ترم اول با مژده هم اتاق بودم.
یادمه اواخر ترم اول وقتی نمره های ریاضی 1 اومد, تا صبح نشستم گریه کردم
مژده برای اینکه آرومم کنه, بهم گفت گریه نکن, همه کم گرفتن, حتی ارشیا هم همین نمره رو گرفته
یادمه گفتم: برو بابا... ارشیا دیگه کیه... درو کوبیدم و رفتم تو حیاط نشستم و دوباره گریه کردم
ترم دوم موقع انتخاب واحد به هر دری زدم آنالوگ و معادلات بردارم. نشد که نشد
اعصاب نداشتم
آذر برای اینکه آرومم کنه بهم گفت ترم بعد بر میداریم نگران نباش,
همه این مشکلو دارن. من و ارشیا هر کاری کردیم, آموزش موافقت نکرد
یادمه گفتم: برو بابا... اصلاً این ارشیا کیه چند روزه رفته رو اعصابم؟ و اون لحظه "در" دم دست نبود بکوبم!
و ترم دوم شروع شد!
ترم بدبختی! هیچ درسی بهمون ندادن, آز فیزیک 1 و 2 رو باهم برداشتم, همه اش درس عمومی و...
اولین جلسه آزمایشگاه فیزیک 1, قبل از حضور غیاب و گروه بندی:
یه آقا پسری با قیافه ای غمزده و اندوهبار داشت به دوستش میگفت:
بدبخت شدیم و هیچ درسی بهمون ندادن و آز فیزیک 1 و 2 رو باهم برداشتم و همه اش درس عمومی و ...
من: فکر کنم خودشه!
من: شک نکن! خودشه!
من: ارشیا؟
من: آره! به نظرت با "الف" یا با "ع" ؟
من: نمیدونم ولی شرط می بندم خودشه
بعد از حضور غیاب:
من: دیدی حدسم درست بود!
من: شماره دانشجوییش شبیه شماره موبایل من بود فقط همین عددها رو داشت 4 8 1 9 0
من: ولی نفهمیدم با "الف" یا با "ع" ؟
من: تو شماره دانشجوییشو دیدی ولی اسمشو ندیدی که "ع" یا "الف" ؟
من: خب حواسم به اسمش نبود! چرا عصبانی میشی؟!
از اون به بعد تو همه ی کلاسا میدیدمش! ردیف اول! تو حلق استاد! و کلاً حضورش روی اعصابم عادی شده بود!
اواخر ترم سوم:
نمره های پایانترم آنالوگ اومد و نمره ی تمرین های من از 100, 111 شده بود
فکر کردم اشتباه شده و میخواستم به استاد ایمیل بزنم که با بررسی بقیه شماره های دانشجویی
دیدم شماره موبایلم هم 136 شده! :دی
اوایل ترم چهارم:
کماکان تو همه ی کلاسا میدیدمش! ردیف اول! تو حلق استاد!
یه روز یه SMS ناشناس اومد با این متن:
Hi. Xubi ? Arshia hastam. …
چت من و مهسا – سال سوم دبیرستان:
من: سلام مهسا, اون دختره كه از من جزوه مي خواست كي بود؟
درست لحظه اي كه شماره ميداد معلمشون اومد و نتونستم شماره امو بهش بدم
مي شناختيش؟ المپيادي هم بود مثل اينكه.
مهسا: کی رو میگی؟ یادمه که یکی بات حرف زد ... ولی یادم نموند کی بود
من: حالا چه جوري پيداش كنم؟ حتما خيلي احتياج داشته
مهسا: فردا برو مدرسه یه چرخی بزن همه ببیننت شاید دیدت.... شاید پریسا بود...!
من: با نگار هم رابطه داشت و منم خوب مي شناخت
شمارشو بده اگه خودش بود باهاش قرار بذارم
مهسا: باشه ... ببین قد بلند بود؟ و یه مدل خاصی حرف می زد؟
من: خیلی مودبانه حرف میزد... آره فکر کنم دو متر بود قدش... عينك هم داشت
مهسا: .........09
من: با تشکر
من: سلام درست حدس زديم پريسا بود خواستم يه بار ديگه تشكر كنم
مهسا: سلام. مرسی. خواهش
من: ببين من هنوز صبحانه نخوردم ميتوني تعجب كني حالا ميرم ناهار بخورم به نيت صبحانه
مهسا: درک می کنم... پس فعلا
نکته شماره 1: من از دوران طفولیت جزوه می نوشتم
نکته شماره 2: من از دوران طفولیت خواب و خوراکم تایم خاصی نداشت
نکته شماره 3: هم اتاقیم (پریسا) یه سال از من کوچیکتره
و پارسال, همین جا تو خوابگاه باهاش آشنا شدم و قشنگی این قصه به اینه که
چند روز پیش متوجه شدم شماره ای که 6 سال پیش مهسا در حین چت بهم داد
برام یه کم آشناست
امروز فهمیدم همون دختر قد بلند عینکی مودب,
همونی که سال سوم دبیرستان ازم جزوه میخواست,هم اتاقی الانمه...
مهندس جماعت باید همچین جکایی بلد باشه:
تصور کنید دانشمندان مشهوری چون اینشتین، ماکسول، پاسکال، نیوتن و... برای اینکه نشان دهند آن قدرها هم اهل درس و مطالعه نیستند و گاهی اوقات آن ها نیز به بازی و تفریح می پردازند و تفریح لازمه ی زندگی است، تصمیم می گیرند قایم باشک بازی کنند...
پس از اجرای مراسم قرعه کشی، از بخت بد «اینشتین» اولین کسی است که باید چشم بگذارد. او باید تا صد بشمرد و سپس شروع به گشتن کند....
همه شروع به قایم شدن میکنند به جز «نیوتن.» نیوتن فقط یک مربع یک متری روی زمین میکشد و داخل آن روبه روی اینشتین می ایستد. اینشتین می شمرد: «1 - 2 - 3 ... 97 -98 - 99 - 100» او چشمانش را باز می کند و می بیند که نیوتن روبه روی او ایستاده است. ایشتین بلافاصله نیوتن را می زند و می گوید « سوک سوک نیوتن » نیوتن انکار می کند و می گوید من سوک سوک نشده ام. او ادعا می کند که نیوتن نیست. دربرابر بهت و حیرت ایشتین، که لبخند بر دهانش خشک شده بود، تمام دانشمندان، بیرون می آیند تا ببینند چگونه نیوتن ثابت می کند که نیوتن نیست. نیوتن می گوید: « من در یک مربع به مساحت یک متر مربع ایستاده ام؛ این باعث می شود که من بشوم نیوتن بر متر مربع؛ چون یک نیوتن بر متر مربع، معادل یک پاسکال است؛ پس من پاسکال هستم؛ پس « سوک سوک پاسکال!!! »
نوشتن کار سختی نیست
یه کم ذوق و استعداد میخواد و بعدشم کنار هم چیدن حروف و کلمات
قسمت سختش فیدبک مخاطبه
واکنش خواننده و برداشت طرف مقابل!
منم مثل خیلی از آدمای دیگه میتونستم تو یه جای بی نام و نشون بنویسم
با اسم مستعار
ولی دلم میخواست این سبک نوشتن رو هم تجربه کنم
تجربه ی سختی بود! برای هر جمله ای که مینوشتم 200 نفر میومد جلوی چشمم
از مامان و بابا و امید گرفته تا پسر دخترخاله ی مامان بزرگم!
غریبه و آشنا! هم مدرسه ای و هم کلاسی و هم اتاقی و
خلاصه ترم خوبی بود!
و در پایان:
یادم باشد
حرفی نزنم که به کسی بر بخورد.
نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد.
راهی نروم که بی راه باشد.
خطی ننویسم که آزار دهد کسی را.
یادم باشد که روز و روزگار خوش است.
همه چیـز رو به راه و بر وفق مراد است و خوب!
تنها ! ... دل ما٬ دل نیست.
من: خب به نظر میرسه که حس حسادت من داره تشدید میشه.
ینی اگه یه روز بلایی سر خودش یا جزوه هاش اومد اول به من شک کنید!
اصن انگار از روز ازل جزوه نویس خلق شده!!!
از هشت نفر دانشجویی که با اون استاد آمار داشتند
چهار نفر حذف کردند که من و ارشیا هم جزو اونا بودیم
دو نفر افتادند و فقط دو نفر آمار رو پاس کردند (با نمره 14 و 19)
که این موفقیت رو به این عزیزان و نیز استاد محترممون تبریک میگم
نکته اش اینجاست که من با اینکه حذف کرده بودم کماکان سر کلاس میرفتم
و جزوه رو می نوشتم
حتی یه سری از جلسات فقط من سر کلاس بودم!!!
خب کار من طبیعی به نظر نمیرسه ولی از شخصیتی مثل من بعید نیست همچین کاری
ولی عمق فاجعه اینجاست که ارشیا اصلاً سر کلاس نیومد و جزوه ننوشت
و الان جزوه اش رو سایته!!!
ینی ایشونم با اینکه حذف کرده بودن درس رو ولی جزوه های منو پیگیری میکردن
اصن بشریت باید به همچین آدمی افتخار کنه و مجسمه اش رو درست کنه بزاره وسط دانشگاه!
والا!!!
(همون دو واحد درسی که پیشنهاد دادیم مرکز معارف, ترم بعد ارائه بده)
پست شماره 6 هفته دوم آذرماه در موردش گفته بودم
دارم خودمو برای چند هفته دیگه که نمره ها میاد آماده میکنم
ینی هیستوری ذهنمو زیر و رو کردم
ولی چیزی به ذهنم نیومد که بدونم اولین بار چه جوری باهاش دوست شدم؟!!!
ولی خب گاهی وقتا موقع خواب با موبایلشون یه سری به اینجا میزنن
من: :دی!!! ینی انقدر جذاب بودن؟
من و این همه خاطره!
یکی از دوستان نوشته بود
"اینستاگرام یه شبه فیلتر شد، عرض نصف روز باز شد!
خوبی ایران اینه که بهت یاد میده هیچ چیزی پایدار نیست
و روی هیچ چیزی جز خدا نباید حساب باز کنی،
الیس الله بکاف عبده ؟"
حتی به تورنادو هم دل نبندید
کلاً رو هر چی واو مباینت میذارم و میگم من و ...؟! بعداً دقیقاً همون اتفاق می افته
من و گیتار؟! (واو مباینت)
حرفی
از موضوع ... بذنی تو وبلاگت, خفه ات میکنم
دیگه
یک کلمه هم باهات حرف نمیزنم
هر
مدلی که باشه مطلبت
همینی که گفتم بحث هم نمیکنی روش
و حالا تفاوت را احساس کنید:
(برگرفته از بک آپ SMS ها)
اصن فکرشم نمیکردم بشه 200 تا تک تومنی هم کارت به کارت انتقال داد!
استعداد فوق العاده ای دارم که برم آتش نشان بشم!
یا تو اورژانس (بخش فوریت ها) کار کنم!
پس نمیتونست مزاحم باشه!
ینی من خوب میشم؟
بقیه عکس ها در ادامه مطلب و رمز مشاهده عکس ها:
ابتدا نام خانوادگی مریم (با فونت انگلیسی) و سپس بدون فاصله 2 رقم آخر شماره موبایل من
1- ظرفی که اون دسر رو توش ریختم ترم سوم شکست!
2- من ژله دوست ندارم. به خاطر دوستام درست کردم.
3- تا حالا هیچ کس به جز من تو اون لیوان آب نخورده.
4- من ماکارونی دوست ندارم ولی چون تنها غذاییه که بلدم درست کنم سعی میکنم دوستش داشته باشم!
1- میدونم باورکردنی نیست ولی اون دسر کار خودمه.
+ چون بوی ژله اذیتم میکنه و واقعا دوستش ندارم فکر کنم اون ژله ها کار میترا بود
2- اون شیرینی بدون فر هم کار خودمه!
3- و نبات و نسکافه !!!
یلدای امسال
یلدای امسال, هم اتاقیام رفتن خونه و منم برای اینکه تنها نباشم رفتم خونه دخترخاله.
6 عصر رسیدم اونجا و یه کم در و دیوارو تماشا کردم و
خب تو این شرایط معمولاً آدم باید عین آدم بشینه جلوی تلویزیون
و تا اومدن بقیه مهمونا مشغول خوردن میوه و شیرینی باشه
ولی به خاطر دندونم هیچی نمیتونستم بخورم
و هیچ کانالی هم نتونست نظر منو به خودش جلب کنه!!!
ازشون اجازه گرفتم تا بقیه مهمونا برسن, برم خرید!!!
گفتم اگه تا یه ساعت برنگشتم احتمالاً یا تصادف کردم یا منو دزدیدن.
نزدیک خونه شون یه فروشگاه شهروند بود
اول رفتم قسمت اسباب بازی و عروسکا!!!
در گذشته های دور, از این بچه هایی بودم که ملت, بشقاب به دست میومدن دنبالم و به زور و التماس و جایزه بهم غذا میدادن.
یادمه حداقل جایزه ای که هر روز به ازای غذا خوردن از والدینم دریافت میکردم, بادکنک بود
داشتم فکر میکردم اگه به خاطر آه و نفرین والدینم منم همچین بچه ای نصیبم بشه که میشه (:دی)
و با این اوضاع که من تو این فروشگاه می بینم حتی کوچکترین و ضایع ترین اسباب بازیشون هم بالای ده تومنه
پس دو تا راه حل دارم
یا از الان شروع کنم تا اون موقع کم کم جایزه بخرم
یا کلاً روش تربیتیمو تغییر بدم و بذارم کودک بدغذا از گشنگی بمیره تا در آینده لوس نشه.
وااااااااااای این لباسارو!!!
دسر شکلاتی!!!
+ من از ژله متنفرم
وااااااااااای گیتار!!!
یاد این دعا افتادم و رو به سمت گیتار ها کردم و به زور جلوی خنده ام رو گرفتم و با خلوص نیت زیر لب زمزمه کردم:
رَبَّنَا ارزق و هَب و آتِ لارشیا فِی الدُّنْیَا وَ فِی الآخِرَةِ کیتاراً طَيِّباً و جمیلاً و هُو هَم کِلاسیَنی!!!
دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمیارزد
به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمیارزد
به کوی می فروشانش به جامی بر نمیگیرند
زهی سجاده تقوا که یک ساغر نمیارزد
رقیبم سرزنشها کرد کز این باب رخ برتاب
چه افتاد این سر ما را که خاک در نمیارزد
شکوه تاج سلطانی که بیم جان در او درج است
کلاهی دلکش است اما به ترک سر نمیارزد
چه آسان مینمود اول غم دریا به بوی سود
غلط کردم که این طوفان به صد گوهر نمیارزد
تو را آن به که روی خود ز مشتاقان بپوشانی
که شادی جهان گیری , غم لشکر نمیارزد
چو حافظ در قناعت کوش و از دنیای دون بگذر
که یک جو منت دونان دو صد من زر نمیارزد
+ شعرهای حافظ رو دوست دارم ولی به فال اعتقاد ندارم.
+کلاً به هیچی اعتقاد و علاقه ندارم و جدیداً به این نتیجه رسیدم که چه خوبه که به هیچی دلبسته و وابسته نیستم!
+استاد معارفمون می گفت حب دنیا بزرگترین گناهه!
و خوشبختانه من حالم از این دنیا به هم میخوره. (در حد آب بینی بز از این دنیا بیزارم) :دی
+ یه جایی میخوندم دکتر الهی قمشه ای گفته بود: همانطورکــه خوردن شـراب حـرام اســت ، خوردن غصه هم حرام است و خـوردن هـیـچ چــیـز مثـل خوردن غـصـه حرام نـیـسـت ... اگـر ما فهـمیدیـم که جهان دار عالم اوســت دیگـر چـه غصه ای بایـد بخوریم "
در نتیجه دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمیارزد...
کاکتوس
ملعون است کسی که تنها غذا بخورد
ملعون است کسی که تنها مسافرت کند
ملعون است کسی که تنها بخوابد!
می گفت ملعون یعنی به دور از نظر لطف و رحمت خدا!
یعنی رهاشده به حال خود!
یعنی من! :))))))))
مخاطبین من:
150 مخاطب حقیقی:
(که شامل انواع بانک ها و شرکت ها و همراه اول و امثالهم نمیشه)
80 مخاطب حقیقی مفید:
(افرادی که حداقل یه بار باهاشون تماس تلفنی داشتم یا حداقل 5 تا اس ام اس ارسال یا دریافت شده)
آمار مهر 91 تا مهر 92:
مجموع اس ام اس دریافتی و ارسالی = حدوداً 3000
فقط یک درصد اس ام اس ها مناسبتی بود شامل تبریک روز تولد و عید نوروز
25% اس ام اس ها اختصاص داشت به امینه , آذر , زینب , نگار
و 15% اس ام اس ها اختصاص داشت به ارشیا
و 60% بین حدوداً 60 نفر دیگه تقسیم شده بود.
دیشب از اس ام اس های سه ماه اخیر بک آپ گرفتم
مجموع SMS ها: 1400
به ترتیب فراوانی:
مخاطب عزیز! ضمن عرض سلام و خیر مقدم! الان شما جزو حدوداً 200 انسان خوشبختی هستی که آدرس اینجا رو دارن. اینجا دفتر خاطرات هفتگی منه.
