دوشنبه وقتی سر جلسه امتحان OR بودم یه نفر چند بار زنگ زده بود 
و خب من نمیتونستم اون موقع جواب بدم
بعد از اینکه برگشتم خوابگاه گوشیم سایلنت بود 
و دوباره چند بار زنگ زده بود و متوجه نشده بودم
خلاصه چند ساعت بعدش شماره رو دیدم و
شماره موبایل نبود. هر کی بود از خونه زنگ میزد
نشناختم!
ولی پیش شماره اش 411 بود و نتیجه گرفتم از تبریز زنگ زده

پس نمیتونست مزاحم باشه!

با این مقدمه, شرایطی رو تصور کنید که ایشون عصر دوباره زنگ زدن
فکر کردم محمدرضاست.
یکی از پسر های 18 ساله ی فامیل که از بچگی واقعا باهم بزرگ شدیم!!!
پسر خوبیه...
بعد از سلام و احوالپرسی این بنده خدا که پشت خط بود متوجه شد اشتباه گرفته
و اساساً ایشون محمدرضا نبودن!!!
حالا بیچاره معذرت خواهی میکنه و میگه اشتباه گرفته 
منم یه ریز دارم به فک و فامیل سلام میرسونم و حال و احوالشون رو میپرسم!
ینی هنوزم باورم نشده که اون یارو, محمدرضا نبود.
ینی الان طرف فکر میکنه من چه قدر اسکولم که کسی رو که اشتباهی بهم زنگ زده
جای یکی دیگه اشتباه میگیرم!

ینی من خوب میشم؟